فلوت کلاسیک غربی که فلوت کوچک دهانی یا فلوت مدرن نامیده می شود، اولین بار در قرن 12 میلادی از قرون وسطی از شرق به اروپا رسید. و به خصوص در قرون وسطی منحصر به موسیقی نظام شد. اما در اواسط قرن 17 میلادی بعنوان یکی از سازهایی که در اروپا در ارکستر به کار میرفت، اهمیت بیشتری پیدا کرده بود. اولین تغییرات اساسی در طرح فلوت غربی در اواخر قرن 16 میلادی توسط خانواده (هاتر Hotteterre) فرانسوی به وجود آمد. و از این باارزش تر پیشرفت های اساسی و مهمی بودند که توسط ""تئوبالدوم" در اوایل 1830 در مونیخ معرفی شد. طراحی وی تا امروزه به طور وسیعی بدون تغییر مانده. فلوت های بوئم، چه ساخته شده از چوب و یا فلز، امروزه در تمامی ارکستر سمفونیهای سراسر دنیا نواخته می شوند (سازشناسی سازهای ارکستر سمفنیک و دوران های تاریخ، ترجمه: مرتضی مبکی)

مراحل اصلی تکامل فلوت ارکستر: فلوت های اولیه بدون کلید بودند. بعضی نتها از لحاظ کیفیت ضعیف و تن آنها نادرست بود. در حدود 150 سال طول کشید تا وسایلی برای رفع این نواقص به آنها اضافه گردید. اولین کلیدهایی که اضافه شدند در قسمت انتهای ساز بودند.